O blagdanu Svijećnice ili prikazanja Gospodinova na ovome smo mjestu često pisali. Ali dan nakon Svijećnice, Sveti je Blaž, na čiji su se dan u Zagorju također njegovali razni običaji, koje je znala ponavljati naša hraščinska baka Ivka.

- Na Blažove, mati bi zela dvije svijieče i, složila bi ih vu križ i tri put prešla okoli glavi. Tuo se zvale smuđenje. Tuo se delale da bi nas te lete dragi Buog čuval od bolesti guta (grla) i sega drugoga zla. Gda su tuo delale naše babice, one bi dečecom i zasmudile par lasof da bi bil još više zdrav čez cijelu zimu, prek vuletje, žrgučeg leta, pak se do jeseni - prisjećala se baka. Poseban se obred na Blaževo odvijao i u crkvama kamo su stari Zagorci taj dan donosili raznu hranu.

- Negdar sme na Blažove nesili se sadje (voće) koje sme pri hiži imeli. Zeli bi z suobu vu košare i kocke cukora. Tuo bi župnik blagoslovil i sadje bi mam pojeli gda bi dime z meše došli, jer ga je male bile, a družina velika. Cukor bi, pak, mamica dobre skrila vu gradencu vu kuhnje ili na stalažice vu špajze da ga nej mi, deca, našli i bez reda pojeli. Te bi se na Blaževe blagoslovljeni cukor metal vu čaj gda bi nešči bil betežen. Posebne deca. I onda gda bi takaof čaj spil, mam bi ti bile bolje. Buog mi pomojzi če zmišljam - uvjeravala nas je baka